H ΜΟnuΜΕΝΤΑ κατέθεσε στις 8 Απριλίου 2011 προσφυγή στο ΣτΕ κατά του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, και του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής προκειμένου να ακυρωθεί η απόφαση ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/99946/2232/25.11.2010 του Υπουργού Πολιτισμού και Τoυρισμού με την οποία δεν χαρακτηρίσθηκε ως μνημείο το κεντρικό κτήριο της αλευροβιομηχανίας S.A.M.I.C.A. στην περιοχή Κόβα της πόλης της Ρόδου, και η οικοδομική άδεια κατεδάφισης της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ροδίων.
Η MOnuMENTA προχώρησε σε αυτή την ενέργεια γιατί θεωρεί ότι η αλευροβιομηχανία S.A.M.I.C.A. (Società Anonima Molitoria Industriale Commerci Affini) αποτελεί ένα ιδιαίτερα αξιόλογο βιομηχανικό κτήριο με αρχιτεκτονικές, ιστορικές, κοινωνικές και επιστημονικές αξίες.
Η αλευροβιομηχανία ιδρύθηκε στην Ιταλοκρατούμενη Ρόδο από τον Ιταλό επιχειρηματία Enrico Allioti. Τον Ιούλιο του έτους 1938 εγκατέστησε μία πρότυπη για την εποχή της μονάδα επεξεργασίας σιτηρών, στην οδό Αυστραλίας της τότε βιομηχανικής περιοχής “Κόβα” της Ρόδου. Η μονάδα διέθετε το μοναδικό κυλινδρόμυλο σε όλα τα Δωδεκάνησα και απασχολούσε 80 άτομα. Το έτος 1947 εξαγοράσθηκε από τον έλληνα εφοπλιστή Επ. Σολούνια, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1990 διακόπηκε η λειτουργία της. Σήμερα το κτηριακό συγκρότημα ανήκει στην εταιρεία «Ι. Κυπριάδης Finance Car AEBE», η οποία το απέκτησε κατόπιν πλειστηριασμού.
Το συγκρότημα αποτελείται από ένα κεντρικό, πενταόροφο κτήριο και μερικά ακόμη χαμηλότερα κτίσματα πίσω από αυτό που χρησίμευαν για την αποθήκευση των σιτηρών και τη στέγαση των διοικητικών και οικονομικών υπηρεσιών της εταιρείας. Το κεντρικό κτίριο του Μύλου είναι ένα επιβλητικό οικοδόμημα με καθαρούς όγκους, λιτές όψεις και ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα. Απαρτίζεται από δύο παραλληλεπίπεδους όγκους με αρτιφισιέλ επίχρισμα και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα Ρασιοναλιστικής αρχιτεκτονικής της Ιταλικής περιόδου.
Η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων (ΥΝΜΤΕ) Δωδεκανήσου είχε προτείνει τον χαρακτηρισμό του κεντρικού κτηρίου ως μνημείου «δεδομένου ότι είναι στενά συνδεδεμένο με τις μνήμες των κατοίκων, χωρίς το μηχανολογικό εξοπλισμό του, ο οποίος έχει καταστραφεί (σώζονται μόνο μερικά μεταλλικά συμπαγή κομμάτια του εξοπλισμού)». Επίσης, η Διεύθυνση Νεώτερης και Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς (ΔΙΝΕΣΑΚ) ζήτησε, με την από 17.3.2010 εισήγησή της προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, τη διατήρηση του κελύφους του κτηρίου του Μύλου, παρά τις εκτεταμένες φθορές του διότι παρουσιάζει ιδιαίτερο ιστορικό, κοινωνικό, πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και «αποτελεί ένα ισχυρό τοπόσημο της περιοχής και σύμβολο της εύρωστης οικονομίας και της αγροτικής πολιτικής της εποχής της Ιταλοκρατίας... Οι σύγχρονες επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες επιτρέπουν την ενίσχυση του φέροντος οργανισμού και τη διατήρηση του κελύφους του κτηρίου χωρίς να αλλοιωθεί η μορφή του.
Παρά τις θετικές εισηγήσεις το Κεντρικό Συμβούλιο γνωμοδότησε στις 16.9.10 κατά πλειοψηφία για τον μη χαρακτηρισμό του κτηρίου «διότι δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και μορφολογικό ενδιαφέρον. Επίσης έχει απολεστεί με την πυρκαγιά που έλαβε χώρα ο μηχανολογικός εξοπλισμός του, απαραίτητο στοιχείο για το χαρακτηρισμό του ως βιομηχανικού μνημείου. Επίσης, οι ζημιές που έχει υποστεί ο φέρων οργανισμός του είναι τέτοιες που η τυχόν αποκατάστασή τους θα μειώσει περαιτέρω την αυθεντικότητά του». Με βάση την παραπάνω γνωμοδότηση ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού εξέδωσε την απόφαση περί μη χαρακτηρισμού ως μνημείου της αλευροβιομηχανίας.
Η Κίνηση Πολιτών για την προστασία του αλευρόμυλου SAMICA κάνει μεγάλο αγώνα για τη διάσωση του κτηρίου, έχει δημιουργήσει ένα πολύ ενδιαφέρον blog και συγκεντρώνει υπογραφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου